Voor het massaal opgekomen publiek was het nog even spannend, maar de mannen van de Reserve Reserves wisten al lang dat de tijden dat ze zichzelf choke nation noemde al ver achter ze liggen. Dat er in de negende inning met maar één punt voorsprong drie honken bezet waren en nog maar één man uit, deed ze dan ook weinig. Het kon, nee, mocht, niet meer fout gaan. Domstad Dodgers werd in de Rob Hoffmann Vallei dan ook met 3-4 verslagen.

Er waren wat mensen die vooraf vraagtekens zette bij het spelen van deze finale (pfff.. lang verhaal), maar iedereen die afgelopen vrijdagavond in Bussum aanwezig was, kan het nu aan die mensen uitleggen. Dit was een topwedstrijd die alles in zich had. Dit was een feestje. Dit was een afsluiting van het seizoen die de Topklasse verdient. Dit was reclame voor onze sport. Maar voordat wij aan het wedstrijdverslag beginnen, daarom ook als eerste een dankwoord. Bedankt KNBSB voor het willen meewerken aan een onorthodox einde van de competitie. En bedankt ook Fred en de rest van de veld crew van HCAW, die ervoor gezorgd hebben dat er ondanks een afgegraven heuvel op dinsdag er op vrijdag tóch gespeeld kon worden. Nico bedankt voor het bedienen van het scorebord en Ray bedankt voor het opengooien van de kantine. En toeschouwers bedankt voor jullie support!

En dan nu de wedstrijd. Er was onderling afgesproken dat Domstad de thuisspelende ploeg was. Dat zorgde er niet alleen voor dat de Bussumers niet in het donker hoefde te zoeken naar de ‘buitenballen’, maar ook dat ze als eerste mochten slaan. Daar was in de eerste inning dan ook alles mee gezegd, ze mochten het wel, maar deden het niet. Dit in tegenstelling tot Domstad dat in de eerste inning wel een hit wist te produceren. En omdat de inning begon met een geraakte slagman en er ook nog vier wijd en een foutje bij zaten konden de Utrechters meteen scoren. Stand 1-0.

Ook de tweede slagbeurt van de Reserve Reserves leek een snelle dood te sterven, maar Edwin Meijer weigerde daar met twee man uit aan mee te werken. Het ploppertje viel op de grond in het niemandsland tussen de eerste honkman, tweede honkman en de rechtsvelder. Het werd meteen een duur ploppertje omdat Jeffrey Kreisel de rechtsvelder ook liet lopen, alleen nu weer de andere kant op. Zijn gapper was goed voor drie honken én het gelijkmakende punt. Stand 1-1.

In de gelijkmakende slagbeurt opende de Utrechters nog wel met een honkslag, maar na een bijna dubbelspel waar maar één nul gemaakt werd, volgde een heel dubbelspel waardoor het toch een 1-2-3-inning werd. En vanaf dat moment begon Leon Elshof op de heuvel te vlammen. Hij was nagenoeg onaantastbaar en tot en met de zevende inning had hij Domstad volledig in de tang.

De Bussumers kregen wel wat meer vat op de werper van Domstad en drie hits op rij van Tim Elfrink, Edwin Meijer en Jeffrey Kreisel zorgde in de vierde inning voor de eerste Bussumse voorsprong. Stand 1-2.

In de vijfde inning opende Laurens Dammers met een honkslag waarna Arjan Elshof hem netjes doorstootte naar het tweede honk. De vier wijd die Jelle Blaauw vervolgens kreeg zou uiteindelijk een hele dure vrije loop worden want op de tweehonkslag van Dexter de Weert kon niet alleen Dammers maar ook Blaauw scoren. De stand kwam daarmee op 1-4.

Nadat in de achtste inning de eerste slagman door Leon Elshof nog werd uitgeschakeld sloeg de volgende slagman een double. Dat was het moment dat skipper Bob Middelkoop zag dat Elshof over de 100 ballen gegooid had en Tony Kreisel naar de heuvel stuurde voor een vijf-nullen-save. De eerst volgende slagman wist de bal vervolgens precies te slaan tussen Joey Eijpe en Jeffrey Kreisel die in respectievelijk het rechtsveld en het midveld stonden. Beide heren dachten dat de ander de bal zou vangen, Kreisel probeerde het toen toch nog met een ultieme duik, maar het was te laat, het werd een tweehonkslag waar ook meteen op gescoord werd. Maar daar bleef het deze inning bij. Stand 2-4.

In de negende inning waren de Bussumers snel klaar aan slag en konden ze snel het veld weer in om de twee punten voorsprong te verdedigen en het kampioenschap veilig te stellen. De belangrijke eerste nul leek meteen te vallen toen de bal niet al te hard of te hoog het rechtsveld ingeslagen werd, maar het Bussumse rechtsveld is soms net de Bermudadriehoek want wie daar ook neergezet wordt de bal weet op de een of andere manier altijd de grond te vinden. Met het eerste honk bezet was de kop van de slaglijst weer aan de beurt. Met een actie 4-naar-6 werd de eerste nul gemaakt en met één man uit was de buit bijna binnen. Vier wijd en een honkslag later was de stand 3-4 en na nog een keer vier wijd waren alle honken vol. En op dat moment ging Tony Kreisel uit een ander vaatje tappen. In de vorige slagbeurt waren deze slagmannen nog goed voor back-to-back-doubles, in deze slagbeurt werden het back-to-back-strike-outs. Goed voor een back-to-back-kampioenschap!